شکست دیوارهای برشی
برای دیوارهای برشی یا طولی تحت نیروهای زمین لرزه دو حالت شکست محتمل است؛ شکست خمشی و شکست برشی. معمولاً پایه های پهن دچار گسیختگی برشی و پایه های باریک دچار گسیختگی خمشی می گردند. شکست خمشی و برشی را در دیوارهای بنایی آجری نشان می دهد. به هنگام زمین لرزه دیوار تحت نیروهای جانبی متناوباً بر روی پاشنه و پنجه تلو می خورد. چنانچه مقدار نیروی زلزله از مقاومت حد الاستیک دیوار بیشتر گردد، جابجایی زیاد شده و دیوار واژگون می گردد. اما از آنجایی که نیروی زلزله ماهیت رفت و برگشتی داشته و لحظه ای می باشد. واژگونی چند لحظه بیشتر طول نمی کشد و دیوار به سمت مقابل منحرف می گردد.
در هر بار دیوار تا چندین سانتیمتر از پی جدا شده و مجدداً پس از لحظه ای با یک ضربه ی محکم به پی در جهت دیگر حرکت می کند. این ضربات اولاً باعث خرد شدن پنجه و پاشنه ی دیوار گشته و از عرض موثر پایه می کاهد. از این رو دیوار به تدریج ضعیف تر و ضعیف تر می گردد. ثانیاً حرکات تلوی دیوار با ضربات شدیدی همراه است که نیروهای افقی بزرگی را ایجاد می کنند. این نیروها که ناشی از اندازه حرکت دیوار می باشند به اندازه ای بزرگ اند که می توانند گسیختگی های برشی ایجاد نمایند. آزمایشاتی که بر روی دیوارهای بنایی صورت گرفته است نشان می دهند که بلافاصله پس از آغاز تلو خوردن پاشنه و پنجه خرد شده و دیوار دچار گسیختگی برشی می گردد. ثالثاً حرکت تلوی دیوار باعث ضعیف شدن ساختمان و کاهش دوره تناوب سازه می گردد که افزایش پاسخ را به دنبال دارد. یعنی هم مقاومت سازه کم می شود و هم نیروهای زلزله بیشتر می گردد و ساختمان را بیشتر تهدید می نماید.
بنابراین می توان گفت که در شکست خمشی دیوار که با تلو خوردن دیوار همراه است پاشنه و پنجه دیوار خرد می گردد و در شکست برشی ترک های مورب ایجاد می شود که به دلیل عوض شدن جهت نیروی زلزله به صورت ضربدری و دوطرفه در دیوار ظاهر می گردد.
علاوه بر دیوارهای مصالح بنایی با نسبت زیاد ارتفاع به طول، دیوارهای بنایی مسلح با فولاد قائم کم نیز دچار گسیختگی خمشی می گردند. این در حالتی است که دیوار دچار گسیختگی کرنش تار فشاری منتهی الیه و جاری شدن میل گردهای کششی شده است.